Soms heb ik weleens momenten en dan kijk ik graag terug naar de door mij eerder geschoten foto’s. Sommige van deze foto’s blijven je heel erg bij. Zo ook deze foto welke ik “Lieve Vosjes” heb genoemd. Het verhaal hier achter is wel iets anders als ik jullie vertel dat het moment voor deze foto het niet zulke lieve vosjes waren.
Toch start ik het verhaal een stap terug. Zoals jullie weten hou ik heel erg van de natuur in Nederland en ga ik dan ook graag alleen of met een kleine groep fotografen op stap. Dit keer was de Amsterdamse Waterleiding Duinen aan de beurt. Op stap met een groep Nikon Club Nederland fotografen stapte vol energie de duinen in waar de vosjes eerder waren gespot, maar helaas we vonden ze niet. We liepen door parallel aan het duizendmeter pad en op een gegeven moment stappen we op dit pad en zo een 50 meter verderop staat een soort bushokje waar je even kunt rusten. Een aantal fotografen lopen nog even door naar de overkant, naar het water om te kijken of ze daar toevallig zitten en een ander deel neemt plaats in het bushokje om even wat koffie of een broodje te pakken. Één van de fotografen staat met zijn kop koffie even op het pad en roept ineens, wat loopt daar nu langs de rand van de weg? Uiteraard fotografen eigen, springt iedereen op en gaat turen naar dat ene punt waar onze collega fotograaf naar wijst. Het bewegende onderwerp lijkt zo door het gras, stukje duin naar ons toe te komen. Naarmate het dichterbij komt identificeren we een vos en alle camera’s worden erbij gepakt.
Nadat de vos eenmaal was aangekomen bij het bushokje werd er even gerust en een beetje rond gekeken of wij eten hadden achtergelaten. Inmiddels hoorde je rondom de vos alleen maar het geklik van camera’s. Ineens loopt de vos weg achter het bushokje en hup wij erachteraan… voorzichtig …. en wat zien we daar, de vos is lekker in de verboden grasweide gaan liggen.
Even later kijk ik naar rechts en zie ik heel rustig een andere vos op mij afkomen lopen. Na mij even geobserveerd te hebben loopt deze op de andere vos af en worden ze samen iets actiever. Het begint met wat vriendelijk spelen, maar op een gegeven moment werd het spelen iets feller en tonen ze beide mooi de tanden.
Als je dit voor de eerste keer ziet schrik je wel, maar je merkt snel dat beide vossen lekker aan het spelen zijn, dit terwijl er inmiddels zo een 15 a 20 fotografen rondom zijn neergestreken en continue foto’s aan het schieten zijn. Ik kan me nog heel goed herinneren dat de meeste fotografen op een gegeven momenten het spelen genoeg vonden. Ik overigens ook, maar ik bleef nog even op de grond in de buurt liggen. Even later schiet ik de foto die ik nooit zou vergeten. De foto van de “Lieve Vosjes”.
Volgens mij hoef ik niet meer te zeggen!
Ik krijg overigens weleens vragen of ik de vosjes probeer te lokken door ze te voeren. NEE, absoluut niet. Ik hou er niet van om de natuur op die manier te manipuleren. Ja ik maak wel geluiden als ze in de buurt zijn om ze iets meer te lokken voor een leuke foto en dat werkt soms, maar soms ook zeker niet.
Op de dag van al deze foto’s was de natuur ons goedgezind en zijn er nog veel meer mooie foto’s gemaakt.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.